Секоја бура има крај, и во најтемната ноќ има тивко ветување за нов изгрев

„Овој момент нема да трае засекогаш – дури и најсилните бранови се смируваат.“

Секоја бура има крај. И во најтемната ноќ, има тивко ветување за нов изгрев.

„Можам да ги опуштам рамената, да ја отпуштам вилицата и да го пуштам она што не можам да го контролирам.“

Контролата е илузија што тежи. Но, телото знае како да се врати во рамнотежа – со мали гестови на грижа.

„Го преживеав секој тежок ден до сега, ќе го преживеам и овој.“

Минатото сведочи за нашата сила. Секој ден кога сме станале, кога сме продолжиле, кога сме избрале да не се откажеме – тоа е доказ за нашата издржливост.

„Не морам да ги имам сите одговори; доволно е да го направам следниот нежен чекор.“

Животот не бара совршенство, туку присутност. Следниот чекор, колку и да е мал, е доволно.

Во свет каде што продуктивноста често ја мери нашата вредност, овие зборови се како глас на душата кој шепоти: „Ти си доволен/доволна. Ти си тука. И тоа е доволно.“