Денот кога слободарскиот дух на македонската нација се вивна над Македонија
13 Ноември – Денот на ослободувањето на Скопје
Партизаните кои чекореа кон Скопје со песна не беа обични војници – тие беа симбол на вековниот стремеж на народот кон слободата, гласот на непокорниот дух што не можеше повеќе да ја поднесе тиранијата. Нивниот триумф не беше само војна победа, туку победа на верата над стравот, на човечноста над уништувањето, на животот над смртта. Со ослободувањето, Скопје – срцето на Македонија – стана жив доказ дека македонскиот народ знае да ја брани својата земја, да ја чува својата култура и да ја гради својата иднина. Тој град е вечен симбол на државноста и потсетник дека слободата е највисок идеал и најголема одговорност.
Скопје е срцевината на македонската историја – ритамот што го води народот низ вековите. Во неговите улици, мостови и плоштади е вплетена приказната за борбите, страдањата и победите што ја обликуваа современата македонска држава. Овој град не само што преживува, туку и постојано се обновува, претворајќи го страдањето во сила, а рушевините – во нов почеток. Како што во 1944 година партизаните со радост маршираа кон својот град, носејќи ја гордоста на победата, така и денес Македонија чекори со самодоверба во својата независност. Таа песна од минатото не е само спомен – таа е живо ехо што одекнува низ генерациите, потсетувајќи дека слободата мора постојано да се чува и брани.
Скопје е симбол на вечниот стремеж на македонскиот народ да остане слободен, достоинствен и непокорен. Тоа е престолнина што ја одразува силата на народната волја и решителноста да се зачува државниот суверенитет. Македонија ќе остане слободна, зашто духот на Скопје е вечен – светлина што не згаснува, завет што не се заборава, сила што не се крши. Скопје сведочи дека слободата не е само спомен од минатото, туку жива реалност и насока кон иднината.
На 14 ноември 1944 година, весникот „Нова Македонија“ објави: „Скопје, престолнината на Македонија, е ослободена.“ Тие зборови не беа само информација – беа проглас за нова ера, за раѓање на македонската држава и нејзиниот народ. Во нив одекна вековниот сон на Македонците – да имаат своја земја, своја престолнина и свој мир.
Ослободувањето на Скопје не значеше само крај на окупацијата, туку и почеток на ново време. Народноослободителниот одбор ја презеде власта како израз на волјата на народот, симболизирајќи дека Македонија не е само ослободена, туку и создава своја државност. Тоа беше миг кога народот ја презеде својата судбина во свои раце, кога Скопје стана вистински центар на слободата, независноста и единството. Камениот мост, плоштадите и улиците сведочеа за раѓањето на новата власт и за надежта што растеше во срцата на граѓаните.
Овој историски чин ја потврди сувереноста на македонската држава. Тој докажа дека вистинската слобода не се мери само со освојување на земја, туку со создавање на нова реалност – политичка, духовна и човечка. Скопје стана престолнина на слободна Македонија, град што ја носи меморијата на борбата и ветувањето дека слободата ќе се брани во секое време.
Ноември 1944 – месецот на слободата
Ноември беше месец на плам и надеж. По долги години страдање, секој нов ден носеше победа; секој ослободен град беше како светилка што го осветлува патот кон иднината. Народот, иако изморен, повторно ја почувствува силата на верата и достоинството. Ноември 1944 година не е само низа датуми – тоа е сведоштво за народ што се избори за својата иднина, за држава изградена на крв, чест и надеж.
Битола – 4 ноември. Првиот голем град што ја почувствува слободата. Радоста на битолчани беше безмерна – улиците беа преполни со народ што ги пречекуваше борците со солзи и песни. Тој ден беше како прв здив на нов живот – знак дека мракот заминува, а новото утро се раѓа.
Струга – 8 ноември. Градот на реката Дрим и езерската светлина го дочека својот момент на слобода. Со ослободувањето на Струга се отвори патот кон запад, а водите на Охридското Езеро засветкаа со нова светлина. Народот ја почувствува слободата како песна што се разлева низ планините и водите.
Велес – 9 ноември. Борбите беа тешки и упорни, но победата беше славна. Секој мост и секоја улица беа сведоци на храброста на народот. Велес, индустрискиот град, ја докажа силата на непокорниот дух – дека жртвата и истрајноста го раѓаат новиот живот и слободата.



